GeoRadar jest obecnie jedną z najbardziej zaawansowanych i szeroko stosowanych technologii do nieinwazyjnych badań podpowierzchniowych. Jego zaawansowana konstrukcja pozwala na kompaktowe rozmiary, łatwą obsługę i dużą prędkość badania, co czyni go idealnym narzędziem do szerokiego zakresu zastosowań - od budownictwa i archeologii po wykrywanie głębokich zmian geologicznych. Jego zdolność do dostarczania dokładnych informacji na temat składu, właściwości i anomalii w podpowierzchni sprawia, że georadar jest kluczowym elementem w planowaniu i realizacji wszelkiego rodzaju projektów budowlanych.

Z reguły składa się z:

• Nadajniki (generatory krótkich impulsów elektromagnetycznych przenikających przez ziemię),
• Odbiorniki (rejestrują odbite impulsy i ich charakterystykę),
• Anteny, które nadają i odbierają sygnały na określonych częstotliwościach,
• Komputer, który kontroluje pomiary i zapisuje wyniki.

Częstotliwość anten wpływa na możliwości GPR:

• Niskie częstotliwości = długie anteny -> większy zakres głębokości, ale gorsza rozdzielczość.
• Wysokie częstotliwości = krótkie anteny -> mniejszy zakres głębokości, ale wyższa rozdzielczość

Georadar (GPR) działa na zasadzie przesyłania sygnałów elektromagnetycznych do podpowierzchni za pomocą anteny, a sygnały te są częściowo odbijane z powrotem, gdy przechodzą przez interfejsy materiałów o różnej przenikalności lub przewodności, takich jak gleba, skały, woda, puste przestrzenie i inne obiekty. Odbite sygnały są odbierane przez drugą antenę z odbiornikiem, który konwertuje je do postaci cyfrowej w celu dalszego przetwarzania za pomocą przetwornika analogowo-cyfrowego. Na propagację i jakość sygnałów mają wpływ właściwości środowiskowe, takie jak wilgotność, skład i gęstość materiałów. Uzyskane dane są ostatecznie analizowane i wyświetlane w postaci wykresu radarowego - dwuwymiarowego wykresu, który zapewnia wizualny przegląd struktur i anomalii w podpowierzchni.